Bij een behandeling van uw huisdier in de praktijk komt het wel eens voor dat er aanvullend onderzoek moet gebeuren om een volledige diagnose te kunnen stellen. Het is natuurlijk heel fijn als dat direct kan gebeuren in de praktijk. Onze praktijk heeft een volledig ingericht laboratorium om diverse onderzoeken direct zelf te doen. Doordat het mogelijk is een groot deel van deze onderzoeken in huis te testen, beschikken we in een mum van tijd over de uitslagen en kunnen we dus ook meteen een behandeling inzetten of aanpassen. 

 

Hieronder staan de onderzoeken die wij zelf kunnen verrichten.

-Bloedonderzoek organen en cellen
-Bloedonderzoek schildklierbepaling, galzuur- en cortisolmeting 
-Urineonderzoek
-Ontlastingsonderzoek
-Microscopisch onderzoek
-Snel testen (FeLV en FIV, Giardia en Parvo)
-Schimmelkweek
-Bacteriologische onderzoeken

Onderzoeken die wij niet op de praktijk kunnen uitvoeren, sturen wij op naar een extern laboratorium.
Microscopisch onderzoek

Veel ziektekiemen of afwijkingen aan een huisdier zijn met het blote oog niet te zien. Daarom maken we vaak gebruik van een microscoop. Hiermee onderzoeken we bijvoorbeeld cellen (uit bloed of urine), parasieten (in ontlasting of van de huid), maar bijvoorbeeld ook blaasgruis.

Microscopisch onderzoek van urine.
Er word veel urineonderzoeken bij ons in de praktijk gedaan. Er zijn meer urinewegproblemen bij honden en katten dan u denkt. Een deel van het urineonderzoek wordt via een microscopisch onderzoek gedaan. De urine wordt verwerkt in onze centrifuge en er ontstaat dan een bezinksel. Van dit bezinksel wordt een sediment van gemaakt om onder de microscoop te beoordelen. In dit bezinksel kunnen cellen gevonden worden die zichtbaar maken welk deel van de urinewegen bij het probleem betrokken is. Wat we bijvoorbeeld kunnen aantreffen, zijn bloedcellen, ontstekingscellen, eiwit of verschillende soorten kristallen. Een microscopisch onderzoek helpt ons een stuk verder in ons onderzoek naar het urinewegprobleem van uw hond of kat.

Op bovenstaande afbeeldinen zijn twee soorten kristallen te zien die in de urine kunnen voorkomen en wijzen op blaasstenen of blaasgruis.

Microscopisch onderzoek van ontlasting.
Via een microscopisch onderzoek van ontlasting kunnen we veel oorzaken van maag-darmklachten opsporen. Parasieten, maar bijvoorbeeld ook verteringsstoornissen en voedselovergevoeligheid kunnen oorzaken zijn van maag-darmklachten. 

Veel mensen denken dat hun dier geen wormen heeft als dit voor hun niet te zien is in de ontlasting. Wormen en larven kunnen veel schade brengen, vooral bij jonge dieren. U kunt de ontlasting bij ons afgeven en door middel van onze centrifuge maken wij een sediment klaar om onder de microscoop te beoordelen. Hierin kunnen we zien welke wormeitjes in de ontlasting zitten en hoe groot de besmetting is. U kunt ook zonder klachten altijd een ontlastingsonderzoek laten doen om te kijken of het wel nodig is om uw huisdier te ontwormen. 

Microscopisch onderzoek van de huid.
Bij jeuk, kale plekken of andere huidproblemen kan de microscoop ons veel vertellen over de oorzaak. Schilfers kunnen we van de huid af halen met plakband.Uit de oren kunnen we met een wattenstaafje een beetje oorsmeer halen.  Met een mesje kunnen we een afkrabsel maken van de huid. Op deze staaltjes kunnen we vanalles vinden.

Via het oorsmeer kunnen we controleren op oormijt.

De huid kunnen we door middel van afkrabsels en plakband methodes controleren op mijten, schimmels en ontstekingen.

Microscopisch onderzoek van de luchtwegen. 
Bij bijvoorbeeld duiven maken wij een keeluitstrijkje om de hoeveelheid slijm en trichomoniasis te controleren. 

Microscopisch onderzoek van bloed.
We kunnen als we bij uw huisdier bloed geprikt hebben, ook een bloeduitstrijkje maken van een druppel bloed op een glaasje. Als dit bloed droog is, kunnen we dit kleuren met speciale kleuringen. Als dit op zijn beurt weer droog is, kunnen we het beoordelen onder de microscoop. Een bloedonderzoek geeft precies het aantal bloedcellen weer, maar de verschillende types en het opmerken van abnormale cellen kan beter beoordeeld worden door middel van een bloeduitstrijkje.

Microscopisch onderzoek van sperma.
Voordat wij bij kunstmatige inseminatie de sperma inbrengen bij een teefje, controleren wij eerst het sperma onder de microscoop om het aantal en de beweeglijkheid van de spermacellen te beoordelen. Als dit zaad na onderzoek goed genoeg is, wordt het pas bij het teefje geïnsemineerd.

Microscopisch onderzoek van weefsels en cellen.
Bij het onderzoek naar cellen, ook wel cytologie genoemd, maken wij een Dunne Naald Aspiratie Biopt (ook wel punctie genoemd). De betekent dat wij door middel van een spuit cellen uit bijvoorbeeld een bult halen. De vloeistof wat er uit verkregen wordt, wordt op een glaasje uitgestreken, gekleurd en onder de microscoop beoordeeld. Hiermee kunnen we zien wat voor een soort cellen zich in deze bult bevinden. 

Als we dit via de Cytologie niet goed kunnen beoordelen, gaan we over op Histologie. Bij Histologie onderzoeken we een stukje weefsel. Het verkrijgen van een stukje weefsel wordt dan een Biopsie genoemd. Als we een Biopt nemen van een orgaan zoals bijvoorbeeld de lever, dan is een klein stukje weefstel voldoende en kan dit vaak met een dikke holle naald. Als er meerdere stukken weefsel weg genomen moeten worden, dan wordt dit via een operatie gedaan. Het weefsel wordt dan opgestuurd naar een patholoog die dit op een speciale manier onderzoekt. Het nadeel is dat de uitslag hiervan langer duurt dan bij Cytologie.

Ontlastingsonderzoek.

In onze praktijk voeren we dagelijks ontlastingsonderzoeken uit. Deze onderzoeken kunnen ons namelijk informatie geven of uw huisdier bijvoorbeeld een worminfectie, giardia of coccidiose heeft. Daarnaast komen we zo ook veel te weten over de vertering.

 

 

 

Waarom een ontlastingsonderzoek?

Een ontlastingsonderzoek kan heel nuttig zijn als uw huisdier de volgende klachten heeft:
- dunne ontlasting
- slijm bij ontlasting
- bloed bij de ontlasting
- toegenomen hoeveelheid ontlasting
- als uw dier vaker ontlasting heeft dan normaal.

Hoe werkt het?
U kunt een zakje of potje ontlasting bij ons aan de balie langsbrengen. De ontlasting moet wel zo min mogelijk verontreinigd zijn. Probeer daarom te vermijden dat de bodem en/of grond waarop de ontlasting ligt, mee te nemen. Hier kunnen namelijk ook wormeitjes/bacteriën inzitten die niet van uw huisdier zijn.

Voor het onderzoek hebben we niet veel ontlasting nodig. Bewaar de ontlasting in de koelkast tot u het komt brengen. U hoeft hiervoor geen afspraak te maken en kunt het dagelijks langs komen brengen tijdens onze openingstijden.

De ontlasting zullen we met onze centrifuge verwerken en het sediment dan onder de microscoop beoordelen op wormen en coccidiose. We kunnen dan ook direct zien hoe erg de besmetting is en hoe u moet behandelen.

Honden en katten

Waarop kunnen wij controleren?

Wormen
Een wormbesmetting is vaak niet zichtbaar in de ontlasting. Een aantal wormen bij de hond en kat vormen een risico voor de gezondheid van de mens en daarom is het belangrijk uw hond of kat regelmatig te behandelen, of de ontlasting langsbrengen om te controleren.

Onder de microscoop kunnen wij eventuele aanwezige wormeitjes wel zien. Daarnaast kunnen wij onderscheid maken tussen de verschillende soorten eitjes en aan de hand hiervan kunnen wij u het juiste ontwormingsmiddel voorschrijven.

Coccidiose
Coccidiose is een kleine ééncellige parasiet die in de darmwand van uw hond kan leven. Het komt vooral voor bij pups, maar ook volwassen dieren kunnen geïnfecteerd zijn. Onder de microscoop kunnen wij die eitjes zien. Als uw huisdier besmet is, krijgt uw huisdier van ons medicijnen voorgeschreven. Bovendien is een goede hygiëne heel erg belangrijk.

Giardia
Giardia is een darmparasiet die veel voorkomt bij hond en kat. Giardia brengt nauwelijks klachten met zich mee, maar kan wel zorgen voor vaak terugkomende diarree. Een test voor Giardia is nooit 100% gevoelig, de test kan negatief zijn, terwijl uw huisdier het wel bij zich draagt. De darmparasiet wordt namelijk niet iedere dag uitgescheiden in de ontlasting. Daarom hebben we graag voor dit onderzoek ontlasting van 3 opeenvolgende dagen verzameld. Dit moet een mengmonster zijn. Heeft uw huisdier Giardia? Dan krijgt uw huisdier medicatie voorgeschreven en ook hier is hygiëne van groot belang.


Paarden
Voor de controle op aanwezigheid van wormeieren is een mestonderzoek noodzakelijk. Dit mestonderzoek geeft een objectief inzicht in de wormbesmetting van uw paarden. Er wordt gekeken welke wormeieren aanwezig zijn en hoeveel. Dat betekent dat u gericht kunt gaan ontwormen en zo resistentie kunt voorkomen. Daarnaast wordt de mest ook gecontroleerd op de aanwezigheid van zand. Dit zand wordt opgenomen als de paarden op een kale weide staan en zorgt voor vage klachten, zoals niet lekker zijn, koliek, dunne mest en een slechte vacht. Indien er veel zand in de mest gevonden wordt, moet het paard behandeld worden met SandOil of Zandweg.

Voor een mestonderzoek moet u mest van uw paard verzamelen en bij ons langsbrengen. Indien u meerdere paarden heeft die reeds langere tijd bij elkaar op dezelfde weide staan, kunt u ook een mengstaal langsbrengen. Dit houdt in dat u van alle paarden een beetje mest verzameld en deze bij elkaar in 1 zakje doet.

Bij het mestonderzoek wordt de mest opgelost in een verzadigde zoutoplossing en gecentrifugeerd. Daarna wordt de mest bekeken onder de microscoop. Dan kan er bekeken worden welke wormeieren er aanwezig zijn in de mest en hoeveel. Indien er geen wormeieren aanwezig zijn in de mest, is het ook niet nodig om uw paard te ontwormen. Daardoor bent u uiteindelijk vaak goedkoper uit, dan als u uw paarden blind ontwormd. Indien er wel wormeieren aanwezig zijn, zal er een specifiek ontwormingsschema opgesteld worden. Zo weet u zeker dat uw paard gericht behandeld wordt tegen de aanwezige wormen en zal er ook minder snel resistentie ontstaan tegen de ontwormingsproducten.

Röntgen
Binnen onze praktijk beschikken we over een aparte kamer met een digitaal röntgenapparaat. Door het digitale röntgenapparaat zijn de foto's sneller klaar en kunnen ze direct op een USB gezet of doorgemaild worden.

Wat gebeurt er bij het maken van een röntgenfoto?
Tijdens het maken van een röntgenfoto worden er door het apparaat röntgenstralen geproduceerd. Deze stralen gaan door het dier heen en worden opgevangen door een plaat die gevoelig is voor deze stralen. 
De plaat wordt in de ontwikkelaar gedaan en binnen enkele seconden hebben we een röntgenfoto van uw huisdier op ons scherm staan.

Waarvan kun je röntgenfoto's maken?

- Gewrichten/botten
- Thorax (borstkast)
- Abdomen (buik)

Gewrichten/botten.
Als we een röntgenfoto maken van gewrichten of botten, doen we dat om na te gaan of er bijvoorbeeld artrose aanwezig is, een breuk, een bottumor, kruisband problemen of andere gewrichtsproblemen.

Wij proberen als het huisdier dit toelaat, de röntgenfoto zonder roesje te doen. Vaak lukt dit, maar als het dier pijn heeft of te veel stress krijgt op de tafel, geven wij hem/haar een roesje. In de praktijk maken wij ook officiële HD en ED foto's. Deze foto's worden dan ook door de Raad van Beheer beoordeeld. Tijdens het maken van een officiële HD of ED foto krijgt uw huisdier ten alle tijden een roesje. Deze röntgenfoto’s worden namelijk zo streng beoordeeld dat het dier perfect recht en stil moet liggen. 

Thorax (borstkast).
Als we ervoor kiezen om een röntgenfoto van de borstkast te maken, is dit om de luchtwegen en de grootte en vorm van het hart te beoordelen. De longen kun je goed beoordelen op een röntgenfoto. Het hart daarintegen kun je alleen op grootte en omvang beoordelen. Met een röntgenfoto kunnen we de inwendige delen van het hart niet beoordelen, omdat deze op de foto allemaal dezelfde lichtintensiteit hebben. Om de spierwand, hartkleppen en bloed wat in het hart zit te beoordelen, zul dus een hartecho moeten laten maken.

Abdomen (buik).
Als we ervoor kiezen om een röntgenfoto van de buik te maken, is dit om een eerste overzicht van de organen te krijgen. Bij een onduidelijke diagnose, wordt er na de röntgenfoto nog een echo gemaakt voor meer informatie. Dit komt, omdat de meeste buikorganen even sterk oplichten op een röntgenfoto.  In sommige gevallen geeft een röntgenfoto wel genoeg informatie, bijvoorbeeld bij een dracht kun je na de 45ste dag op een röntgenfoto tellen hoeveel pups en kittens er zitten. Bij het eten van een vreemd voorwerp kun je vaak het voorwerp niet zien, maar wel de opstopping in de darmen hierdoor. Ook kunnen we zien of bepaalde organen, zoals de lever, milt of nieren, sterk vergroot zijn.

Röntgenstraling.
Röntgenstraling is gevaarlijke straling. De dierenarts en/of paraveterinair die de röntgenfoto maakt, draagt daarom beschermingsmiddelen waarin lood is verwerkt. Ook in de wanden en deuren van de röntgenkamer is lood verwerkt. Dit lood houdt alle straling tegen.

Vanwege deze straling mogen alleen de strikt noodzakelijke personen in de röntgenkamer aanwezig zijn. Als uw huisdier zich beter laat behandelen als u erbij bent, nemen wij u mee, maar dan zult u ook de beschermingsmiddelen moeten dragen. Bent u zwanger, of heeft u een schildklierprobleem? Dan is het een no go! Maken wij de röntgenfoto van uw huisdier tijdens een consult (wat meestal het geval is), dan krijgt u de foto’s te zien als deze ontwikkeld zijn op het beeldscherm en zullen deze gelijk met u worden besproken.

Beoordelen röntgenfoto's.
De dierenarts die de röntgenfoto van uw huisdier maakt, zal ook direct de röntgenfoto beoordelen. Een beoordeling van de röntgenfoto is niet altijd even makkelijk. Vandaar dat wij er soms voor kiezen om dit met een specialist te overleggen. Hiervan krijgt u dan zo snel mogelijk achteraf de uitslag.





Stamceltherapie.
Heeft uw hond of kat last van artrose, heupdysplasie, kruisbandletsels of peesbeschadigingen? Dan is stamceltherapie misschien de oplossing  voor uw huisdier! Stamcellen zijn de basiscellen van ieder lichaam. Deze cellen kunnen, afhankelijk van de omgeving waar ze ingebracht worden, iedere gewenste cel worden. Een stamcel kan bijvoorbeeld uitgroeien tot kraakbeen in een gewricht, of tot spierweefsel, huid of bloed. 


Bij deze stamceltherapie worden de dieren behandeld met hun eigen stamcellen. Deze stamcellen worden geïsoleerd uit buikvet en vervolgens geactiveerd. De op deze manier verkregen stamcellen worden rechtstreeks in de beschadigde gewrichten, pezen of spieren ingespoten. Daarnaast kunnen stamcellen ook via een infuus in de bloedbaan gebracht worden. 

Voor 95% van de behandelde dieren is er na deze stamceltherapie een significante verbetering. Het voordeel van stamceltherapie ten opzichte van symptoom- en pijnbestrijding is dat met deze behandeling de oorzaak geheel of gedeeltelijk wordt weggenomen.

Na de stamceltherapie volgt een herstelperiode van 10 dagen absolute rust, gevolgd door geleidelijk opbouwende beweging. Meestal wordt na 3 weken het eerste significante resultaat gezien, maar deze verbetering zet zich verder en na 2 maanden is het definitieve resultaat te zien. 

De reden waarom stamcellen in het lichaam van het dier inactief worden, is nog niet bekend. Wel weten we dat na het her-activeren van de stamcellen deze 1-3 jaar actief blijven en de klachten kunnen wegnemen. Als er tijdens de isolatie stamcellen worden opgeslagen in het laboratorium, dan kunnen deze op een later moment gebruikt worden, zonder dat uw huisdier opnieuw geopereerd moet worden. 

Wilt u weten of uw huisdier geschikt is voor stamceltherapie? Voor informatie kunt u vrijblijvend contact opnemen met de praktijk, bel 046 437 1885 of per mail. 

Hoe gaat de stamceltherapie in zijn werk?
In eerste instantie wordt er gekeken of uw huisdier geschikt is voor de stamceltherapie. Dit gebeurt door een algemeen onderzoek van uw huisdier en een bloedonderzoek. Als de resultaten van deze onderzoeken goed zijn, dan worden er röntgenfoto’s gemaakt. Door de röntgenfoto’s kunnen wij precies zien op welke plaatsen uw huisdier stamcellen nodig heeft. Het is belangrijk om alle aangetaste plaatsen te voorzien van stamcellen. Het kan namelijk zo zijn dat uw huisdier vooral last heeft van zijn linker achterpoot, maar als we enkel deze behandelen met stamcellen, terwijl blijkt dat de rechter achterpoot ook in mindere mate is aangetast, dan zal uw huisdier nog steeds pijn hebben en kreupel lopen. 

Als deze onderzoeken plaats hebben gevonden, spreken we een dag af waarop uw huisdier de stamceltherapie zal ondergaan. Twee dagen voor deze spannende dag mag uw huisdier geen pijnstillers meer slikken. Op de dag van de stamceltherapie komt uw huisdier nuchter naar de praktijk op de afgesproken tijd.

Na een kleine algemene controle wordt er nogmaals bloed geprikt, dit keer in een speciaal buisje. Dit bloed wordt later gebruikt bij het isoleren van de stamellen. Nu zal uw huisdier onder narcose gebracht worden en voorbereid worden op de operatie. Terwijl u naar huis gaat, wordt uw huisdier geschoren en gewassen. Wij zullen 5-20 gram vet afnemen uit de buikholte. Dit vet wordt met speciale Medivet apparatuur verwerkt terwijl uw huisdier rustig wakker kan worden in de uitslaapkamer.

Het isoleren en activeren van de stamcellen duurt 2,5 tot 3 uur. Hierna zijn de stamcellen klaar om in de aangetaste gewrichten geïnjecteerd te worden. De overige stamcellen worden via een infuus in het bloed gebracht. Dit terug injecteren van de stamcellen kan met lokale verdoving. Uw huisdier hoeft dus maar 1 keer onder narcose.

Als de stamcellen zijn ontvangen en uw huisdier weer wakker is, dan mag hij/zij weer naar huis, waar de revalidatie zal starten. Met revalidatie bedoelen wij 10 dagen absolute rust. Met uitzondering van een paar pasjes om te gaan plassen. Na 10 dagen zullen wij de wond controleren en hechtingen verwijderen. Na 3 weken wordt het eerste resultaat verwacht en na 2 maanden het definitieve resultaat. 

Succesverhalen
We hebben al een aantal huisdieren succesvol met stamceltherapie behandeld. Eén van hen is Diesel, een bobtail. Diesel heeft al sinds zijn 5e last van ernstige artrose aan beide achterpoten. Hierdoor werd lopen steeds moeilijker en pijnlijker. Tijdens zijn eerste bezoek hebben wij gekeken of Diesel in aanmerking zou kunnen komen voor stamceltherapie. Wij hebben Diesel onderzocht, zijn bloed onderzocht en röntgenfoto’s genomen. Alle onderzoeken waren goed en uit de röntgenfoto’s bleek dat Diesel last heeft van artrose aan zijn hakken, ellebogen en teentjes. Na deze onderzoeken bleek dat Diesel geschikt was om de stamceltherapie te ondergaan! Lees verder..

Urineonderzoek


Door middel van een urineonderzoek kunnen we een aantal aandoeningen bij uw huisdier vaststellen, zoals een blaasontsteking, blaasgruis en een verminderde nierfunctie. 

Hoe werkt een urineonderzoek
Eerst bepalen we met een refractometer het soortelijk gewicht van de urine. Het soortelijk gewicht vertelt ons hoe geconcentreerd de urine is. Bij een lage concentatie zal uw dier veel drinken en veel plassen, terwijl een heel hoge concentratie juist kleine plasjes suggereert. 

Refractometer
Na het bepalen van het soortelijk gewicht laten we de urine  onderzoeken door de urine analyzer. Dit apparaat meet door middel van een urinestrip nauwkeurig de tekenen van een ontsteking, bloed, eiwitten, glucose en de zuurtegraad van de urine.

Urine analyzer
Na de bepaling van de urine analyzer maken we een sediment van de urine door middel van een centrifuge. Het sediment is het zwaardere deel van de urine. Dit zakt naar de bodem tijdens het centrifugeren. Het sediment bevat cellen en kristallen die we dan onder de microscoop bekijken. Zo kunnen we aandoeningen als blaasgruis of een infectie van de blaas of nieren vaststellen.

Wat als het na behandeling niet verbetert?
Als wij het niet vertrouwen of een blaasontsteking wordt niet beter met medicatie, dan maken we een echo van de blaas. Hiervoor is het belangrijk dat uw huisdier een volle blaas heeft om dit goed te kunnen beoordelen. We controleren de vorm, toestand en inhoud van de blaas op bijvoorbeeld stenen. Doordat de blaas vol is, kunnen wij via de echo steriel urine uit de blaas halen. Deze urine kunnen we op kweek zetten. Hier kunnen we na 5 werkdagen aan zien welke bacterie in de blaas zit. Doormiddel van een antibiogram kan bepaald worden welk antibiotica hier het beste tegen werkt.

Het opvangen van urine
Voor het onderzoeken van de urine, dient uiteraard de urine van uw huisdier te worden opgevangen. Maar hoe doet u dat nu?

Urine opvangen bij een kat
Urine opvangen bij een hond

Snel testen (FeLV-FIV, Giardia en Parvo)
Om de diagnose van bepaalde infectieziekten te kunnen bevestigen, maken wij in onze praktijk gebruik van sneltesten. Zoals de naam al zegt, is het grote voordeel van deze testen dat we in zeer  de uitslag hebben. 

Wat is FeLV-FIV?
FeLV-FIV ook wel kattenaids genoemd, is een virale ziekte met helaas een dodelijke afloop. Het virus tast het immuunsysteem aan en daardoor zijn besmette katten gevoeliger voor infecties en worden ze snel ziek.

Hoe raakt de kat besmet met FeLV-FIV?
Katten kunnen elkaar besmetten door middel van speeksel, bloed, urine en ontlasting. Denk bijvoorbeeld aan: uit elkaars bakje eten of drinken, elkaar wassen, etc. Een drachtige poes kan het via de placenta en moedermelk overbrengen op haar kittens. Dit kan leiden tot abortus, kittens met een afwijking of gezonde kittens die drager zijn van FeLV-FIV.

Niet alle katten die FeLV-FIV bij zich dragen worden ziek, maar ze kunnen wel andere katten besmetten. In de loop der jaren gaat de kat wel ziekteverschijnelen vertonen. Helaas is er geen behandeling voor FeLV-FIV.

Wat zijn de gevolgen van FeLV-FIV?
Katten met FeLV-FIV zijn zeer gevoelig om verdere infecties op te lopen, zijnde FIP, Toxoplasmose, bacteriële ontstekingen, tandvleesontstekingen, abcessen, huidontstekingen en oogontstekingen.

Ziekteverschijnselen van FeLV-FIV:
Een kat met FeLV-FIV  kan verschillende symptomen ontwikkelen, zoals bijvoorbeeld tumoren, bloedarmoede, vermageren, benauwdheid, koorts, sloomheid, zwelling van lymfeknopen, oogontsteking, slecht eten, verlamming en voorplantingsproblemen.

Waarom testen op FeLV-FIV?
Katten waarmee gefokt wordt, worden vaak preventief getest. Als we een kat verdenken van FeLV-FIV door middel van zijn ziekteverschijnselen, testen we ook altijd via onze sneltest op FeLV-FIV.

Hoe werkt de sneltest?
Wij gebruiken de Snap Combo test van Idexx. Deze test voeren we uit op de praktijk. Hiervoor nemen we wat bloed af bij uw kat. De uitslag hebben we vervolgens op dezelfde dag. 


Sneltest Giardia


Wat is Giardia?
Giardia is de meest voorkomende darmparasiet bij honden en katten. Het kan voor langdurige diarree zorgen. Besmetting met Giardia vindt altijd plaats via de mond. De parasiet belandt uiteindelijk in de dunne darm waar ze zich met behulp van een soort zuignap aan de darmwand vasthechten. De darmwand raakt hierdoor beschadigd, wat zichtbaar kan worden door de aanwezigheid van bloed in de ontlasting. In de darm delen de Giardiacellen zich, waardoor ze zich razendsnel vermenigvuldigen. Aan het einde van de darm kapselen de parasieten zich in. Deze zogenaamde cysten verlaten vervolgens via de ontlasting het lichaam.

Nieuwe besmetting vindt plaats wanneer honden besmette ontlasting opeten of in contact komen met besmette honden. De cysten blijven vaak aan de vacht hangen, waardoor ze overgedragen kunnen worden als honden elkaar likken. Aangezien Giardia vooral voorkomt bij pups, is hun ontlasting vaak zeer besmettelijk.

Met name bij pups en honden met een verzwakt immuunsysteem kunnen de symptomen van een Giardia-besmetting duidelijk zichtbaar zijn. Ook gezonde, volwassen honden kunnen geïnfecteerd zijn, maar bij deze groep is een besmetting niet altijd zichtbaar, omdat ze een beter ontwikkeld immuunsysteem hebben. Het meest voorkomende symptoom bij een besmetting met Giardia is hevige, terugkerende diarree die in sommige gevallen bloed- en/of slijmsporen vertoont. Typisch bij Giardia kunnen de symptomen soms enkele dagen weg zijn en vervolgens weer terug komen.

Hoe testen we Giardia?
Giardia is een parasiet dat met tussenpozen wordt uitgescheiden in de ontlasting, vandaar dat wij een verzamelmonster laten maken van drie opeenvolgende dagen zodat we zeker kans hebben Giardia te vinden als het om een Giardia besmetting gaat.

Sneltest Parvo

Wat is Parvo?
Parvo is een erge en zeer besmettelijke ziekte bij honden en katten. Het is een virus dat zich snel verspreid via braaksel en ontlasting. Parvo is één van de meest resistente virussen die er is. Vooral honden zijn gevoelig voor dit virus en het komt met name voor bij honden tot 1 jaar. Honden die niet gevaccineerd zijn, lopen ook op latere leeftijd nog een risico.Behalve  verspreiding via braaksel en ontlasting, wordt het ook verspreid door schoenenof op andere voorwerpen. Viruspartikels van Parvo zijn namelijk ontzettend resistent in de omgeving. Ze kunnen dus ook lang aanwezig blijven op gras- en speelweides. De symptomen van Parvo zijn braken, waterdunne diarree, lusteloos, niet eten, uitdroging en hoge koorts. Er dient snel en goed behandeld te worden om uw huisdier een goede overlevingskans te geven. De prognose van Parvo is namelijk slecht.Parvo komt het meest voor bij jongen honden die niet goed gevaccineerd zijn en honden die afkomstig zijn van broodfokkers of uit de oostbloklanden.

Parvo kan voorkomen worden door uw hond goed te vaccineren op 6, 9 en 12 weken. Dit vaccin zorgt voor het aanmaken van antistoffen. Een jaar later volgt de ''jaarenting''. Een volledig gevaccineerde hond is 100% beschermd tegen Parvo.

Hoe testen we Parvo?
Via de ontlasting kunnen we een sneltest uitvoeren in de praktijk. Hierdoor hebben we snel een uitslag en kunnen we dus ook snel met een behandeling starten.