Orthomole….wat? Als ik de term uit tegen mensen, zie ik ze vaak afhaken. Alsof ik Chinees begin te praten. Een enkeling vraagt dan of ik normaal Nederlands wil praten. Orthomoleculaire geneeskunde zou men kunnen omschrijven als het bevorderen van de gezondheid of het bestrijden van kwalen met behulp van vitamines, spoorelementen, mineralen en andere natuurlijke substanties. Geen hocus pocus dus. Krachten in het veld die belang hebben bij het gebruik van reguliere (dier)geneesmiddelen, steken veel energie en moeite erin om alles wat met orthomoleculaire geneeskunde te maken heeft te besprenkelen met een sausje van ‘kwakzalverij’. Verdachtmaking valt deze tak van de geneeskunst dan ook nog geregeld ten deel. Hoe jammer dit ook is, want er valt een wereld te winnen in de gezondheidszorg.

Maar ja, in de gezondheidszorg draait heel veel om geld en vooral om het veiligstellen van die inkomsten door derde partijen. De handen aan het bed en de artsen zijn doorgaans volledig te goeder trouw.

Artsen die zich verdiepen in de andere mogelijkheden die bestaan bij de behandelingen van ziekten worden toch vooral smalend ‘alternatief’ genoemd. Ik probeer dit stempel al jaren te bestrijden als men het op onze kliniek wil zetten. We zijn in onze praktijk een regulier werkende praktijk. Maar dan wel één die zich bewust is van de beperkingen en de grenzen van deze vorm van geneeskunde. We schamen ons er niet voor om ook over de schutting te kijken wat er nog voor andere mogelijkheden bestaan om de dieren te helpen genezen of een leefbaar leven te hebben. Als reactie op een frustratie waar ik tegen aan liep in het begin van deze eeuw, zette ik bovenstaande als leidraad van onze diergeneeskundige aanpak op onze toenmalige website: ‘Het interesseert me niet hoe een dier geneest. Als het maar geneest of een leefbaar leven kan lijden’. Het gaat om de kwaliteit van leven. Dat is het uitgangspunt in onze kliniek.

Waarom maakte ik me destijds zo sterk voor die stelling. Welnu. Gedurende korte tijd werkte er een dierenarts bij ons in de kliniek. Een intelligente man. Hij heeft nu in het noorden een eigen praktijk. Op enig moment kwam één van onze assistentes naar me toe en vroeg me om eens met de man te praten over zijn euthanasiebeleid. Volgens haar liet hij dieren inslapen, waarvoor ik nog wel oplossingen wist. Ik kon me dat niet voorstellen, omdat ik de man hoog inschatte. Maar goed ik ging met hem praten en wat schetst mijn verbazing. Ik vroeg hem waarom hij zo veel dieren liet inslapen. Hij zei: ‘ik heb mijn opleiding aan de Universiteit van Utrecht’ gehad. Dat is de beste Universiteit van Europa ( ….is inmiddels 2017 achterhaald…). Als het niet mogelijk is met de daar opgedane kennis de dieren te genezen, dan kan ik ze net zo goed laten inslapen. Ik was geschokt en zei met klem dat hij, vóór hij dieren wilde laten inslapen, eerst met mij moest overleggen. De man was hoogst beledigd en werkte dan ook niet lang meer bij ons. Ikzelf heb mijn opleiding ook in Utrecht genoten, maar daarom zoiets te gaan lopen roepen, was me tien bruggen te ver. Ik was vooral geschokt door de mateloze arrogantie die achter zijn woorden verscholen ging. Alsof er niet meer onder hemel en aarde zou kunnen zijn, dan de kennis die hij, gestuurd in één richting, in zes jaar had opgedaan.

Het begon me toen pas te dagen dat meer collega’s zo dachten en denken. Ik vond dat toen buitengewoon frustrerend. Inmiddels is er heel wat water door de Maas gestroomd en heb ik geleerd dat de hazen anders lopen.

Ik had deze week bezoek van een vertegenwoordigster van een firma die voor het eerst kwam en zei dat ze op onze website had gezien dat we een ‘holistische kliniek waren die ook orthomoleculair werkt’. Ze vond het jammer dat er binnen de (dier)geneeskunde zo weinig oor is voor die mogelijkheden. Ik kan het niet meer met haar eens zijn. Maar zoals ik al schreef. De hazen lopen anders.

Ik had gisteren wel een leuke ervaring die de burger moed geeft. Op een bijeenkomst trof ik een dierenarts in ruste die ik ooit voor zijn hond onze Gewrichtsformule had meegegeven (Een orthomoleculaire mix die ik in 1999 samengesteld heb om te bewerkstelligen dat honden en katten minder pijnstillers nodig hebben of zelfs zonder pijnstillers kunnen). Ik kende de collega al jaren als een aanhanger van de reguliere geneeskunde die altijd grote vraagtekens zette bij alles wat alternatief is. Hij had destijds de Gewrichtsformule die ik hem gaf, dan ook niet gebruikt. Nu had hij, zo vertelde hij me, een tijd geleden gewrichtspijn in zijn knie gekregen die hem voortdurend liet mank lopen. Hij zag de donderwolken al aan komen drijven. Hij bezocht drie orthopeden om een diagnose te verkrijgen. Alle drie zeiden ze hem hetzelfde. Slijtage van het kraakbeen en artrose waaraan niets meer te doen is. Zodra de pijn onhoudbaar werd, moest hij maar terugkomen om een nieuwe knie te plaatsen. Daar zag hij tegenop. Een maand geleden zag hij toen hij erg pijnlijk was de pot met de Gewrichtsformule staan. Hij dacht, ik ga het toch eens proberen (bij zichzelf).

‘Vijf dagen!!, ik zeg je 5 dagen! en de pijn begon te verdwijnen, wat heb je er in Godsnaam allemaal in zitten. Ik heb vanmorgen 50 km gefietst op mijn racefiets.’ zei hij, terwijl hij met zijn knie allerlei bewegingen maakte om te laten zien dat het goed ging.
Ik zei: ‘Niets bijzonders, alleen maar allerlei orthomoleculaire substanties en kruiden die samenwerken om de klachten te verzachten.’
‘Weet je’, zei hij ‘ik heb nog gedacht dat die drie artsen allemaal de verkeerde diagnose gesteld hebben, maar dat zal toch wel niet.’
Ik zei: ‘Zou kunnen, maar misschien doet een orthomoleculaire aanpak toch meer dan de reguliere praktijk wenst te accepteren’.
Hoe dan ook, het was leuk om een reguliere criticaster zo overtuigd te zien.

Nu is de Gewrichtsformule een complex orthomoleculair middel dat vele tevreden gebruikers kent onder honden en katten, maar er zijn ook enkelvoudige stoffen die helpen kunnen bij het gezond blijven en worden. Zo heeft L-Lysine een naam hoog te houden bij Herpesinfecties. Bij niesziekte bij katten door dit virus kan de L-Lysine dan ook een steentje bijdragen aan het bestrijden van de klinische symptomen.  Ook vitamine B12 alleen kan al diverse klachten bij honden doen verminderen. Q10 helpt bij vermoeidheid en is een must bij mensen die cholesterolverlagers gebruiken. Deze vermaledijde tabletten snoepen alle Q10 in het lichaam weg die de mens zelf aanmaakt, waardoor er een tekort aan deze stof kan ontstaan wat bij kan dragen aan spierpijn door het slikken van de cholesterolverlagers. Bij de mens zou het slikken van 30 mg vitamine C per kg lichaamsgewicht heel veel klachten kunnen voorkomen. Zo zijn er nog tal van voorbeelden te noemen. 

Wat ik alleen maar hiermee aan wil geven, is dat er veel meer onder hemel en aarde is dan datgene wat de reguliere geneeskunde ons met geweld wil doen geloven. Begrijp me niet verkeerd. Er zijn genoeg reguliere middelen waar ik heel blij mee ben om te kunnen gebruiken bij de behandeling van onze patiënten. Ik ben alleen tegen de rabiate manier waarop men probeert andersdenkende te moeten bestrijden om zo de winsten te optimaliseren. Het uitgangspunt voor deze krachten is dan de geldzucht geworden en niet de gezondheid van de patiënt. En dat betreur ik.